خودآگاهی در حرکت

خودآگاهی در حرکت

گفتگویی با استاد یانگ جون درباره ی نقش ذهن در تای چی چوان

Master Yang - Mindfulness

 

Mindfulness in Motion

A Conversation with Master Yang Jun

about the Role of Mind in Taijiquan

 

مصاحبه کننده: دِیو برت (Dave Barrett)

برگردان به فارسی: مقداد عبدی (Meghdad Abdi)

تاریخ انجام مصاحبه: سال ۲۰۱۰

 

پیش گفتار مترجمان (Translator's Foreword):

خودآگاهی توانایی ما در هوشیاری و حاضر بودن نسبت به آنچه در درون و بیرون ما می گذرد، و نیز آگاهی پیوسته ما از بدن، احساسات و افکار خود می باشد. کلمه ای که در زبان چینی برای خودآگاهی وجود دارد، نییِن (念 ،niàn)، معنای آن را به روشنی به دست می دهد. بخش بالایی کلمه (今 ،jīn) به معنای "اکنون" و بخش زیرین (xīn ،心) به معنای "ذهن" یا "قلب" است. بنابراین معنای کلمه حضور حقیقی در لحظه ی حال است. اگر در زندگی روزانه خودآگاهانه زندگی کنیم، خودآگاهانه قدم برداریم و سرشار از توجه و محبت باشیم، آنگاه خواهیم توانست دنیا را به مکان شگفت انگیزی برای زیستن بدل کنیم . بدین سان از صدمه زدن به خود و دیگران پیش گیری نماییم. بودا (Buddha) در آموزه هایش (سوترای Four Establishments of Mindfulness) چهار سطح از خودآگاهی را پیش روی قرار می دهد: خودآگاهی نسبت به بدن (Body)، احساسات (Emotions)، ذهن (Mind)، و محتوای ذهن (Objects of Mind). تمرین خودآگاهی در هر یک از این سطوح می تواند اساس سلامتی و خشنودی گردد.

هنگامی که خودآگاه نیستیم، در سطح بدن، ذهن و روابط مان دچار سختی و رنج هستیم. در پرداختن به آن، پناهگاهی امن و آرام برای خود و دیگران خواهیم گشت. هنگامی که بذر خودآگاهی در ما آبیاری گردد، به روشنیدگی، دانایی، شفقت و دگرگونی رشد می یابد. هر چه بیشتر خودآگاهی را تمرین نماییم بذر آن با قدرت بیشتری رشد خواهد کرد. روشن بینی ناشی از جریان خودآگاهی است. هنگامی که خودآگاه هستیم می توانیم پندار نیک (Right Thinking) و گفتار نیک (Right Speech) را تمرین نماییم. با انرژی خودآگاهی همواره می توانیم به خانه ی حقیقی خود، لحظه حال، بازگردیم. 

خودآگاهی به ما کمک می کند تا به اکنون و اینجا بازگردیم و نسبت به آنچه که در حال رخ دادن در هم اکنون است آگاه باشیم، و با شگفتی های حیات در تماس قرار بگیریم. تا مادامی که درگیر مشکلات روزمره هستیم- پریشانی حال، افسوس گذشته و نگرانی های همیشگی از آینده- مردمانی آزاد نخواهیم بود. نخواهیم توانست در اکنون و اینجا زندگی کنیم.

 

 

گفتاری که در بالا آمد برگرفته از سخنان استاد ذِن (Zen)، آقای تیک نات هان (Tich Nhat Hanh)، است که به زیبایی و سادگی خودآگاهی را شرح می دهد. یکی از سطوح خودآگاهی که در بالا به آن اشاره شد، خودآگاهی نسبت به محتوای ذهن (Objects of Mind) است و به این دلیل که ممکن است کمی مبهم به نظر برسد، یکی از داستان هایی که در ادبیات چَن (Chan، همان مکتبی که در سرزمین چین متولد شد و گسترش زیادی پیدا کرد و این گسترش کشورهای اطراف از جمله ژاپن را در برگرفت، که در آنجا ذن نام گرفت) گویای این مطلب است در ادامه بیان شده است:

 

- روزی استادی از شاگردش پرسید، "اهل کجایی؟"

- شاگرد پاسخ داد اهل فلان جا هستم.

- استاد پرسید، "آیا به آن مکان فکر می کنی؟"

- شاگرد گفت که اغلب به آنجا فکر می کند.


- استاد گفت، "آن که فکر می کند (Thinker) ذهن توست، آنچه بدان فکر می شود (Thought) محیط آنجاست. کوه ها، رودخانه ها، دشت ها و زمین ها، ساختمان ها، مردمان، حیوانات و مانند اینها در آن محیط وجود دارند. اکنون سوی افکارت را بگردان و به "ذهن فکر کننده (Thinking Mind)" فکر کن. آیا در آنجا نیز این همه صورت های گوناگون وجود دارد؟"

 Mindfulness4

 

مقاله ی حال حاضر بیان کننده مطالب ظریف و کلیدی می باشد که کمتر می توان مانندشان را حتی میان نوشتارهای تخصصی یافت. مطالب با زبانی ساده بیان شده که اهمیت آنرا دو چندان می نماید، همانطور که در کتاب دائو د جینگ (Dao De Jing) دفتر پایانی آمده است: کلامی که گویای حقیقت باشد آراسته نیست، کلامی که آراسته باشد گویای حقیقت نیست. اشارات و معیارهایی که استاد یانگ عنوان کرده اند، در لحظاتی در حین تمرینات، در صورت خودآگاه بودن، کمک شایانی جهت تطبیق و تصدیق تجربه های مان به ما می کند و به یاد داشتن آن اهمیت بسیار دارد. امید است که مطالعه ی برگردان حاضر از این مقاله گامی در راستای مطالعه و تمرین عمیق تر تای چی چوان باشد. مطالبی که داخل کروشه [ ] آورده شده است توسط مترجمان جهت هر چه روشن تر بیان کردن مفهوم متن انتخاب و قرار داده شده است. شایان ذکر است که این مقاله با کسب اجازه از انجمن بین المللی تای چی خاندان یانگ ترجمه و منتشر شده است.

 

مقداد عبدی

مرداد ماه ۱۳۹۲

 


 

خودآگاهی در حرکت

Mindfulness1

نییِن (niàn): خودآگاهی

 

دیو برت: هنگام بحث در مورد اصل "از ای (yì، 意) استفاده کنید، نه از لی (Lì،力)" [اصل ششم از ده اصل بنیادی تای چی چوان]، با دو کلمه ی چینی برخورد می کنیم:  ای (yì) و لی (Lì). لطفا در خصوص تفاوت این دو صحبت کنید.

استاد یانگ جون: ای (yì) ذهن است و لی () بیشتر شبیه به نیرو. این اصل اشاره دارد به آنچه نقطه ی شروع ما برای حرکت است. معنای آن این نیست که از انرژی (جین، jìn) استفاده نکنید، بلکه (گویای آن است که) جین (jìn) و لی () تفاوت دارند.

دیو برت

دیو برت، از شاگردان استاد یانگ جنگ دو

 

دیو برت: تفاوت جین و لی در چیست؟

استاد یانگ جون: در معنای کلاسیک آن، لی برگرفته از ماهیچه ها و عضلات شماست. ماهیچه نیرو را تامین می کند در حالی که انرژی (جین) برآمده از تاندون هاست. در این خصوص پدربزرگ من [استاد یانگ جنگ دو، نسل چهارم از اساتید خاندان یانگ]، بارها صحبت کرده و توضیح داده اند که لی () نیروی ناآزموده، خشن و زمخت است. جین محصول فرآیند تصفیه سازی و پالایش لی است که به آن طبیعتی آبدیده و فنرمانند می دهد.

 

[با توجه به این که در بالا اشاره ای به سخنان استاد یانگ جنگ دو شده است، مطالعه کامل نظر ایشان در این خصوص خالی از لطف نیست و موجب روشن تر شدن مطلب برای خوانندگان عزیز می گردد. بنابراین بخش مورد نظر از کتاب ایشان ترجمه گردید که در ادامه آورده شده است.


 

فرازی از کتاب "سبک یانگ تای چیِ سرزمین چین"، اثر استاد یانگ جنگ دو

بخش تاملی بر تمرینات، صفحه ۱۶۳-۱۶۴

برگردان به انگلیسی: جری کرین (Jerry Karin)، سال ۱۹۹۷

 

پیش تر در این کتاب اندکی در باب فان سونگ (fàngsōng) و رها سازی صحبت کردم. بیایید در اینجا میان مفاهیم مرتبط با یکدیگر، که آنها را به صورت جداگانه تحت چهار واژه ی "نرم (soft, supple, róu)، سست (Limp, ruǎn)، نیرو/قدرت (, strength) و انرژی (jìn)" عنوان می نمایند، ارتباط (مفهومی) ایجاد کنیم به طوری که قادر به تشخیص و تمایز میان آنها باشیم و آگاه شویم که کدام یک به ما در پرداختن به تای چی چوان یاری می رسانند.

در هنرهای رزمی اغلب می شنویم که انرژی (جین) و فولاد (steel) را به یکدیگر تشبیه می کنند. همچنین نیروی زمخت، ناآزموده و خشن (لی، ) را به آهن (iron) تشبیه می نمایند، چرا که فولاد برگرفته از آهن است و سرمنشا انرژی (جین) نیز طبیعتا نیرو (لی) می باشد. نیرو(لی) قدرت طبیعی و برآمده از بدن انسان است. اتفاقا، واژه ای که در زبان چینی برای انرژی (جین، 勁) استفاده می شود شامل واژه ی "نیرو (لی، 力)" به همراه واژه ی "کار کردن (gōng ،工)" می باشد. نسبت به اینکه آیا این چینش قصد و نیت واقعی طراحان نخستین آن بوده است یا خیر، کاملا مطمئن نیستم، اما نگاه کردن و بررسی نمودن این واژه در فهم رابطه ی این دو به ما کمک می کند.

اضافه نمودن "کار" یا تصفیه و پالایش کردن، اشاره به فرآیندی دارد که حین تولید (فولاد) از آن استفاده می کنیم، چکش کاری در دمای بالا (high temperature forging) [به جهت تبدیل آهن به فولاد]. به شکل مشابهی، برای حذف و از میان بردن سختیِ (stiffness) لی (, strength)، از (فرآیند) رها سازی (fàngsōng، Loosening) استفاده می کنیم. هر دوی اینها (چکش کاری در دمای بالا و رها سازی)، وسیله ای جهت رسیدن به هدف مشابهی هستند.


پس از اینکه آهن هزاران بار کوبیده شده و صدها بار پالایش می شود، طبیعتش تغییر کرده و تبدیل به فولاد می شود. فولاد از درون محکم و در بیرون بسیار انعطاف پذیر است. آهن اما بر خلاف آن، نه تنها انعطاف (به مراتب) کمتری دارد بلکه ظاهر بیرونی آن نیز زمخت و خشن است. لی پس از متحمل شدن تمرینات مداوم برای روزها، ماه ها و سال ها طبیعتش دستخوش تغییر و دگرگونی شده و تبدیل به جین می گردد. زمانی که جین ظهور و بروز می یابد نرم، منعطف و قدرتمند بوده و می تواند نمایان کننده ی فعالیت هماهنگ (و یکپارچه ی) کل بدن می باشد. هنگامی که لی ظهور و بروز می یابد حرکات سخت (hard) بوده و واکنش تنها در بخشی از بدن، و نه در کل بدن و بصورت یکپارچه، خواهد بود. این دو به شدت با یکدیگر متفاوتند.

این فرآیند پالایش باعث می شود که آهن خام و نیروی خام (لی) کیفیتی از خود بروز دهند که با طبیعت نخستین آنها در تضاد می باشد. به عنوان نمونه، آبی که برای فرآیند آبدیده کردن فولاد به کار می رود با آب آشامیدنی یکسان به نظر می رسند، با این حال تفاوتی در طبیعت شان وجود دارد. آبی که برای فرآیند آبدیده کردن فولاد به کار می رود موجب پدید آمدن کیفیتی ارتجاعی و انعطاف پذیر می گردد، مانند اثری که از بین بردن سختیِ موجود در لی ایجاد می کند. آب آشامیدنی اما سست (Limp, ruǎn) است و ایجاد خاصیت ارتجاعی و انعطاف پذیری نمی کند. بنابراین هنگامی که سختیِ موجود در لی از آن گرفته شود، از آن به نرمی (soft, supple, róu) تعبیر می کنیم و نه سستی، چرا که نرمی کیفیت مد نظر مان یعنی حالت ارتجاعی (فنر مانند) و منعطف را دارا می باشد. این به تعبیری دیگر گویای این است که (نرمی) اجزای مربوط به انرژی (جین) را در درون خود شامل می شود. این همان منظور و مقصود استاد فقید یانگ چنگ فو (نسل سوم از اساتید خاندان یانگ) از بیان جمله مشهور خود می باشد:

 

"Taijiquan is the art of letting hardness dwell within softness

and hiding a needle within cotton."

"تای چی چوان هنر در برگرفتن سختی در نرمی و پنهان کردن سوزن درون پنبه است."

 

اگر عامل جین حاضر نباشد، این "سستی" است و سستی با "نرمی" یکسان نیست. رهاسازی و تمرینات باید به صورت آگاهانه صورت گیرد. مقصود پیشینیان ما از بیان عبارت، "رها ساختن (fàngsōng) به صورت آگاهانه، ایجاد سختی (و قدرت) به صورت ناخودآگاهانه (Consciously relax, Unconsciously create hardness)" همین است. اگر شخص موفق شود که به درستی خود را رها سازد، حرکات و فعالیت های بدنی او با ده اصل بنیادی آمیخته و شرایط فیزیکی برای برخاستن جین مطابق ملزومات حرکات به وجود می آید. اگر شما سعی در ایجاد جین به طور مستقیم نمایید، محدود و محصور می شوید. زمانی که می گوییم، "از ای () استفاده کنید، نه از لی() ایده ی اصلی این است که شما نباید از لی استفاده کنید، بلکه باید از جین استفاده نمایید.

پایان.

 

حال به ادامه ی مصاحبه با استاد یانگ جون می پردازیم.]



 

دیو برت: به خاطر دارم که استاد یانگ جنگ دو اشاره به فرآیند آبدیده کردن آهن خام و تبدیل آن به فولاد می کردند که به تدریج به کیفیت آن افزوده شده و خواص فنری می یابد. در این فرآیند چه چیزی را تصفیه و پالایش می کنیم؟ حس خود از انرژی یا کیفیت نیرو و قدرت خود را؟

استاد یانگ جون: کیفیت نیرو. پس از تمرینات (مداوم) تبدیل به جین (jìn) می گردد. جین برگرفته از نیرو () است و نمی توان این دو را از هم جدا نمود. اما تفاوت آنها این است که نیروی ناآزموده (لی) بُرنده نبوده و بی انعطاف است. هنگام پرداختن به تای چی چوان صحبت از جین است و به ندرت از لی صحبت می شود.

 

دیو برت: اما در تمریناتمان نیاز به استفاده از نیرو (لی) داریم...

استاد یانگ جون: بله، اما تمرکز ما بر روی فرآیند تبدیل لی به جین است. ممکن است شخصی بسیار نیرومند باشد و صدها پوند را از زمین بلند کند، اما ممکن است شخص دیگری با تمرین و آموزش قادر به کنترل این حریف باشد و از مهارت خود برای جلوگیری از استفاده ی (موثر) حریف از نیرویش، بهره ببرد. این شخص ماهر ممکن است به آن اندازه نیرومند نباشد با این حال دارای جین بیشتر و تکنیک برتر است.

 

دیو برت: چگونه فرآیند پالایش نیرو (لی) به جین را در تمرینات آغاز نماییم؟

استاد یانگ جون: این در تای چی چوان بسیار روشن است. شروع آن در ایجاد توانایی در رها سازی (fàngsōng) و منعطف ساختن (supple) خود می باشد.

 

دیو برت: آیا انجام این مهم با بهره گیری از ای () صورت می پذیرد؟ شما و پدربزرگ شما چگونه مفهوم ای () را به هنرجویان خود شرح می دهید؟

استاد یانگ جون: در اساس و ریشه همه چیز متصل و مرتبط با یکدیگر است. آگاهی (consciousness) برآمده از آمیزه و ترکیبی از جینگ (jīng، 精)، چی (qì، 氣) و شن (shén، 神) می باشد. ما حقیقت مشترکی داریم: جینگ، چی و شن. اینها ریشه در بدن دارند و بدون بدن جینگ، چی و شن وجود نخواهند داشت. این یک وجه است و وجه دیگر ارتباط قلب با ذهن است، مفهوم شین (xīn ،心).

 

flowerدیو برت: این نکته برای غربی ها مهم است چرا که ما معمولا تفکر را در ناحیه ی سر تصور می کنیم، فرآیند تفکر را به عنوان فعالیت مغز در نظر می گیریم که ارتباط چندانی با بدن و احساسات (feeling) آن ندارند. آیا منظور شما این است که بدن نیز به اندازه ی ذهن در آگاهی (consciousness)، در مفهوم و برداشت چینی آن، اهمیت دارد؟

استاد یانگ جون: در حقیقت یکی به دیگری متصل و مرتبط است. ارگان های شما دارای احساس و محتوای احساسی (emotional content) هستند. 

 

دیو برت: وقتی شروع به تمرین تای چی چوان می نماییم تمرکزمان باید روی بدنمان باشد؟

استاد یانگ جون: نه در حقیقت. ما باید شروع به پرورش آگاهی خود نماییم. همه چیز از اینجا آغاز می شود. تئوری آن روشن است، اما شاید درک آن از منظر (ذهنِ) غربی مشکل باشد. اساس آن بر پایه ی طب چینی است. اگر می خواهید کاری انجام دهید، دلیلی وجود دارد، یک نیت، و این باعث می شود روان و انرژی شما بدانجا رود. زمانی که شما دارای چنین پایه ای باشید، انرژی و بدن شما در هماهنگی خواهند بود.

 

دیو برت: فرآیند هماهنگ سازی بدن با انرژی و با ذهن، آیا این همان منظور و مفهوم اصل "از ای (yì، 意) استفاده کنید، نه از لی (Lì،力)" است؟

استاد یانگ جون: شما باید دلیل تاکید ما بر استفاده از ذهن به جای نیرو را درک کنید. در تای چی چوان دو الزام ویژه داریم: یکی الزام داشتن تعادل، ثبات و ریشه (being rooted). دیگری اینکه انرژی بایستی واحد و یگانه باشد. اگر شما می خواهید دارای ریشه ای مستحکم باشید بایستی چی () را به سمت پایین نشست دهید. جهت یگانه سازی انرژی نمی توان تنها در بخش های موضعی، نیرو را به کار گرفت. سراسر بدن باید رها باشد تا یکپارچه گردد. این ایده و دلیل اصلی تاکید بر استفاده از ذهن به جای نیروست. اگر می خواهید به نتایج درستی دست یابید انرژی شما باید یکپارچه باشد. در غیر این صورت تنها نیروی موضعی خواهد بود.

 

دیو برت: چگونه از ای () جهت بهبود ریشه دواندن و استقرار مستحکم و استوار استفاده می کنیم؟ بسیار می شنویم که باید چی () را نشست دهیم، اما بسیاری نمی توانند توضیح دهند که چگونه باید این مهم صورت گیرد.

استاد یانگ جون: اصل نشست دادن چی () در دان تییِن (dāntián)، از اصول بنیادی است. [ chén dāntián، 氣[沉丹田. بسیاری از معلمان تای چی در مورد آن صحبت می کنند، اما مفهوم آن در عمل چیست؟ چگونه باید آن را حس کرد؟ چطور می توانید تشخیص دهید که در دان تییِن نشست کرده است یا خیر؟ یکی از مشخصات بیشتر سبک های تای چی چوان استفاده از تنفس شکمی است. وقتی به طور طبیعی نشسته اید و نفسی عمیق و رها را تنفس می کنید، حس خواهید نمود که شکم شما به طور طبیعی منبسط می شود. این (نشانه ی) نشست کردن چی () در دان تییِن است. نیازی نیست که زیاد به این مسئله فکر کنید، این حسی طبیعی است. اگر زیاد به آن فکر کنید حس آن از میان رفته و این (حس) را از دست می دهید. به صورت طبیعی، راحت و بدون توجه (شما)، چی در حال نشست کردن است.

فرآیند ریشه دوانیدن دو بخش دارد: یک بیرونی و دیگر درونی. در درون نیازمندیم که چی در دان تییِن نشست کند. در بیرون و به صورت فیزیکی بدن شما باید این فرآیند را هماهنگ سازد. اگر شما شانه هایتان را بالا ببرید، نمی توانید نفس عمیق بکشید. تمامی اصول مربوط به تنظیمات بدن بیان شده تا به (شما) کمک کند و چی در دان تییِن نشست کند. همچنین، در زمان تمرین (از هنرجویان) می خواهیم که به تدریج استقرارشان را پایین تر ببرند. این نیز به ثبات و ریشه دواندن کمک می کند.

 

دیو برت: اعمال مربوط به هدایت تاج سر به سمت بالا (اصل نخست)، پایین آوردن شانه ها، رها کردن سینه و ... تنظیمات بدن هستند. آیا باید با متمرکز ساختن ذهن، چی را در قسمت های درونی بدن به گردش در بیاوریم؟

استاد یانگ جون: خیر، ذهن شما بر روی چی () متمرکز نیست. اگر ذهن شما روی چی (متمرکز) باشد، موجب رکود و کند شدن جریان آن می گردد.

 

دیو برت: جمله ای در یکی از متون کلاسیک تای چی اثر وو یوشیانگ (Wu Yuxiang's Mental Elucidation of Thirteen Postures) بیان شده است، "در سرتاسر بدن، نیت (و آگاهی) بر روی جینگ شِن (Jingshen، 精神) است نه بر روی چی (). اگر بر روی چی باشد رکود حاصل خواهد شد." آیا منظور شما نیز همین است؟

استاد یانگ جون: درست است. اگر ای () تنها بر روی حرکت چی متمرکز گردد، شما تنها بر روی یک بخش موضعی تمرکز دارید و نه بر تمامیتِ آگاهی. تمرکز بر روی بخشی موضعی به معنای این است که ذهن شما تنها آنجاست. تصویر کلی را از دست می دهید، در بسته می شود، اطلاعات را از بیرون دریافت نخواهید کرد، (انرژی) جریان نداشته و انعطاف نخواهید داشت و تنها با خود حرکت می کنید، در درون خود.

 

دیو برت: چگونه می توان ای () را پرورش داد تا بدون ایجاد رکود، چی را هدایت کند؟

استاد یانگ جون: این سوال به نوعی شبیه به این-یانگ (yin-yang) است. باید این کار را انجام دهید، اما نباید آنرا انجام دهید. گیج کننده است. این که چگونه با استفاده از ای ()، چی () را هدایت کنید و انرژی را به دنبال آن به حرکت در آورید بستگی به سطح شما دارد. آیا ذهن شما دلیل حرکت را درک می کند، تکنیک را می فهمد، این که کنش حریف چه بوده که شما را وادار به انجام این حرکت کرده است؟ در تصور خود، شما در حال تمرین با حریف هستید. سپس ذهن شما هدایت خواهد کرد و حرکت (بدن) آنرا دنبال می نماید. هر چیزی در تای چی چوان دو وجه دارد، یکی انگیزه و نیت درونی و دیگر مربوط به بیرون است، حریف در حال انجام چه کاری است؟ هنگامی که در این مورد صحبت می کنیم، بستگی به سطح مهارت شما در تمرین دارد.

 

دیو برت: اجازه دهید که در مورد سطح مبتدی از شما سوال کنم. در این سطح چطور از ذهن استفاده می شود؟

استاد یانگ جون: این که در سطوح مختلف چطور از ذهن خود استفاده می کنید مدام در حال تغییر است، همانند این-یانگ (yin-yang). در ابتدا ذهن متمرکز روی فرآیند یادگیری است.

 

دیو برت: بسیاری از هنرجویان مبتدی را می بینیم که به سختی کار می کنند، به خاطر سپردن حرکات کاری دشوار است. آیا پیشنهادی برای ایشان دارید که به آنها در این فرآیند کمک کند؟

استاد یانگ جون: یاد گیری حرکات در ابتدا بخش بزرگ و مهمی است. نه تنها یاد گیری حرکات بلکه فراگیری هماهنگ سازی (coordination) [اعضا و بخش های مختلف بدن با یکدیگر]. این با یک نوبت تمرین به دست نیامده و نیازمند تمرینات روزانه است. در ابتدا تمرکز شما روی حرکات پا و استقرار ها، شکل بدن و (رعایت) اصول است. در این برهه، استفاده از ذهن جهت هدایت انرژی عملی و موثر نخواهد بود. هنرجویان مبتدی باید در جهت پرورش قدرت، تعادل و هماهنگی تلاش و کوشش نمایند. نتیجه پرورش تدریجی انرژی و جریان (آن) خواهد بود. اما در ابتدا ذهن درگیر مقدمات است.

 

دیو برت: به مرور زمان (اجرای) حرکات طبیعی تر شده، فرآیند تفکر (ذهن) آرام تر و افراد اطمینان بیشتری یافته و می توانند حرکات را بدون سردرگمی اجرا نمایند. آیا در همین مقطع است که باید مفهوم و عملکرد ای () را به (آنها) معرفی نمود و چگونگی آن را (برای ایشان) شرح دهیم؟

استاد یانگ جون: آنچه ما از هنرجویان می خواهیم تمرین کردن به همراه تصویر سازی وجود حریف در ذهن است. شما باید به روشنی درک کرده و بدانید که در هر حرکت انرژی در کدام نقطه می باشد و کاربرد این حرکت چیست. در این زمان تمرینات درونی و بیرونی شما ترکیب خواهند شد.

 flower2

دیو برت: از منظر خاندان یانگ، زمان مناسب برای آموزش کاربرد حرکات (فرم) کدام است؟

استاد یانگ جون: کاربرد (رزمی) حرکات را می توان از همان ابتدا آموزش داد، اما در حقیقت بستگی به افراد کلاس دارد. به نظر من هنرجویان مبتدی با دیدن کاربرد حرکات، آن حرکات را بهتر درک می کنند. همچنین می تواند به آنها در به خاطر سپردن حرکات کمک کند. در این هنگام آنها همچنان مشغول فعالیت های پایه ای می باشند ولی دیدن آن برایشان مفید است. (از طرفی) کاربرد حرکات برای اینکه دلیل انجام حرکت را درک کنند، الزامی نیست. در این زمینه هیچ خط و مرز مشخصی وجود ندارد و بستگی به فرد هنرجو دارد.

 

دیو برت: پدر بزرگ شما (استاد یانگ جنگ دو)، برای هنرجویان سطح متوسط یاد آور می شوند که ذهن خود را روی اصول به صورت یک به یک متمرکز سازند. به این معنا که یک روز روی اصل "هدایت تاج سر به سمت بالا"، در تمرین بعدی روی اصل "در بر گرفتن سینه و بالا کشیدن کمر" و ...، آیا این بخشی از تمرین دادن ای () می باشد؟

استاد یانگ جون: این موارد برای هنرجویان باید بر اثر تمرینات مداوم و روزانه به مانند عادت در آید. بدون فکر کردن به آنها انجام شان می دهید، تبدیل به یک واکنش می شود. همانطور که می دانید مراحل ابتدایی، متوسط و پیشرفته به طور کامل جدا از یکدیگر نیستند. در مرحله ی مبتدی نمی توان حرکات را معرفی نمود بی آن که اصول را مورد بحث و بررسی قرار داد. به هنرجویان سطح متوسط باید این موارد پایه ای را یادآور شد. مرحله ی پیشرفته به معنای فراموش نمودن آنها نیست. ما همواره به اصول نیازمندیم، تنها شیوه ی نگرش و تفکر در مورد آنها تغییر می کند. به دلیل عادات ناشی از تمرینات روزانه آنها به طور طبیعی در بدن حضور خواهند داشت. در صورتی که قصد پیشرفت و بهبود داریم باید فرآیند یادگیری ما به صورت تجمیعی (cumulative) باشد. هنرجویان سطح متوسط فراگیری حرکات را به پایان رسانیده اند، ذهن آنها بر روی مرتبط ساختن اصول [ده اصل بنیادی] با ساختار فیزیکی (بدن) کار می کند. اما ما باید تمرکز روی انرژی درونی را نیز آغاز نماییم. به عنوان نمونه در تنظیمات مربوط به اصل "رها ساختن شانه ها و پایین آوردن آرنج ها"، (از خود می پرسیم) آیا جریان پیوسته ی انرژی برقرار است؟ (همچنین رعایت اصول دیگر را مرور می کنیم)، آیا بالا تنه و پایین تنه از یکدیگر پیروی می کنند؟ آیا از ای (yì) به جای لی استفاده می شود؟ شما باید این اصول را در تمرینات خود نهادینه کنید.

دیو برت: آیا دانستن نقاط انرژی در فنون دفاعی و تهاجمی شاخصه ی تمرینات سطح پیشرفته است؟

استاد یانگ جون: خیر، همچنان در مرحله ی متوسط است. در حقیقت از نقطه نظر پدر بزرگ من این سطوح بیشتر طبیعت فیزیکی (بیرونی) دارند. حس و حال سبک یانگ (در شخص) توسعه پیدا کرده و نمود بیرونی یافته است. مرحله ی پیشرفته گام پایانی در تمرینات نیست. گام پایانی از نقطه نظر درون کدام است؟ اصل پایانی [اصل دهم از اصول بنیادی تای چی چوان] است: بدن در حال حرکت است، ذهن در آرامش است.

‎[اشاره ی استاد یانگ به مرحله ی پایانی تای چی اهمیت بسیار دارد. مفهوم مراقبه ی متحرک (Moving Meditation) که برای تای چی به کار می رود در این مرحله به ثمر می نشیند و به طور کامل محقق می شود. فرد در حال مراقبه فرو رفته و به مرحله ای از سکون دست یافته که می تواند آن را به حرکت در آورد بی آنکه خللی در آن وارد شود. این مراقبه نسبت به مراقبه ی ایستا (بی حرکت) دشوار تر و آن چنان که گفته اند در سطحی بالاتر و متفاوت قرار دارد]

 

دیو برت: آیا اشاره ی شما به اصل "در حرکت جویای سکون باش" است؟


استاد یانگ جون: بله، این اصل را به این صورت که بیان کردید ترجمه کرده اند.

 

دیو برت: با توجه به درک خود، شما چگونه این اصل را ترجمه می کنید؟

استاد یانگ جون: در برگردان این اصل به نظر من باید گفت: "بدن در حال حرکت کردن است، ذهن آرام می گیرد، یافتن تعادل درونی و قرار گرفتن در مرکز." منظور از تعادل، فیزیکی نیست بلکه ذهن شما بایستی در تعادل باشد و این همان قرار گرفتن در مرکز است. هنگامی که ذهن شما آرام است، اساساً به گونه ای واقع می شود که شما فکر نمی کنید، اما فکر می کنید.

 

دیو برت: این یکی از جذاب ترین موارد درباره ی پرداختن به تای چی چوان است.

استاد یانگ جون: بله، این که ما فکر می کنیم که فکر نمی کنیم، در حالی که فکر می کنیم.

 

دیو برت: بنابراین ما قصد داریم که ای (yì) را پرورش دهیم، اما در نهایت می خواهیم که ای (yì) آرام و طبیعی باشد؟

استاد یانگ جون: درست است. تصویر سازی وجود حریف همواره مطرح نیست. برخی اوقات بله، برخی اوقات خیر. تمرینات ذهنی و روانی شما همواره (متناسب) با سطح مهارت شما تغییر می یابند و یکسان نیستند. هنرجویان مبتدی بر روی به خاطر سپردن حرکات تمرکز دارند، هنرجویان در سطح متوسط بر روی اصول و کاربردها (رزمی حرکات) متمرکزند. اما در نهایت شما بر روی نقاط انرژی (Jin Dian)، یا حمله و دفاع تمرکز نخواهید کرد. ذهن شما در آرامش می ماند؛ فکر کردن به معنای تفکر به همه چیز است. به محض اینکه فکر خاصی را تفکر می کنید، چیزی را از دست داده اید.

 

دیو برت: آیا منظور شما این است که از یک زمان به بعد اگر تنها روی فرآیند ذهنی تمرکز کنیم چیزی را از دست می دهیم؟

استاد یانگ جون: درست است. اگر در مورد اینجا فکر کنید، آن طرف را از دست می دهید، شما در مرکز نخواهید بود.

 

دیو برت: چگونه باید ذهن خود را در مرکز نگاه داریم؟

استاد یانگ جون: فکر نکنید، ذهن خود را آرام نگاه دارید.

 

دیو برت: در مراقبه و چی کونگ نیز ذهن آرام است، تای چی چوان چه تفاوتی از این حیث دارد؟

استاد یانگ جون: به دلیل اینکه تای چی چوان یک هنر رزمی است، در تای چی چوان ذهن باید باز باشد به طوری که نسبت به محیط اطراف و پیرامون خود در ۳۶۰ درجه آگاه باشد، اینکه چه چیزی به سوی شما می آید.

 

دیو برت: چگونه میان نیاز به یک ذهن آرام و آگاهی از محیط پیرامونی تعادل را برقرار می کنیم؟

استاد یانگ جون: در حقیقت ذهن آرام موجب افزایش و بهبود آگاهی پیرامونی شما خواهد شد. تمرکز شما ارتقا می یابد چرا که تفکر نمی کنید. با تمرکز روی یک نقطه، سایرین را از دست می دهید. اینکه ذهن شما آرام است به معنای این نیست که شما هیچ فکری ندارید، شما در وضعیت آمادگی دائم قرار دارید.

 

دیو برت: در مسیر درک چگونگی عملکرد ذهن در تای چی چوان جزئیات، اصول و کاربردهای بسیاری (پیش رو) داریم. آیا با کار کردن روی آنها به رهایی (آزادی، freedom) ذهن خواهیم رسید، یک نوع خودبخودی طبیعی (و بی حد و مرزِ ذهن)؟

استاد یانگ جون: درست است، به دلیل تکرار دائم این مهارت ها در تمرینات مان، ذهن نیاز به پردازش آنها نخواهد داشت و بدن (آنها را) به صورت طبیعی می داند. در اینجا رهایی (آزادی،freedom) وجود دارد، در دانستن بدون فکر کردن. به همین دلیل است که می گوییم هنگامی که تمرین می کنید ابتدا باید خود را رها (fàngsōng) سازید. وقتی که بتوانید خود را رها سازید و حرکات را بارها و بارها تمرین و اجرا نمایید، انرژی را درک خواهید نمود. وقتی که انرژی را درک کنید به مرحله ای دست خواهید یافت که در زبان چینی به آن شِن مینگ (Shen Ming) می گوییم، به معنای: روح و روان روشنیده. این به چه معناست؟ "من فکر نمی کنم، اما به روشنی درک می کنم". این همان جایی است که آزادی در حرکت را خواهیم یافت.